Broeders in Christus

(Read Broeders in Christus, Part 1 First)

Broeders in Christus – Op zoek naar broers
Toen ik 18 was verliet ik volkomen onvoorbereid het huis om naar een militaire school in Alabama te gaan. Ik deed dat om van huis weg te zijn, om op eigen kracht antwoorden te vinden en om structuur in mijn leven te brengen. Na een jaar keerde ik naar mijn thuisstaat terug en bezocht ik daar een universiteit. Het feesten zat nog steeds in mijn bloed en de pijn wilde maar niet weggaan. Mijn kamergenoot, die ook op zoek was naar antwoorden, vroeg mij op een dag of ik met hem naar de kerk wilde gaan. Natuurlijk, waarom niet? Die kerk volgde een heel ander soort legalisme. Het was meer een soort gezelschapsclub en de mannen leken het prima te vinden om gewoon "kerk te spelen". Ik miste nog steeds een waar richtinggevoel dat mij naar Gods hart zou leiden.

In die kerk ontmoette ik mijn toekomstige vrouw, Joanie, toen ik 22 was. Ze had toch zo'n rein hart. Dat was voor mij heel belangrijk. Twee heel belangrijke mensen hadden mij al verlaten en ik wilde zoiets pijnlijks nooit meer meemaken. Ik voelde dat zij mijn hart nooit zou verwonden. Een jaar later trouwden we en werd ik voor actieve dienst in het leger opgeroepen. Vier jaar later hadden we twee zonen. Ik was uitzinnig van vreugde. Ik wilde er als vader altijd voor hen zijn. Ik wilde niet dat zij zouden meemaken wat ik zelf had moeten doorstaan.

Het leger voerde mij en mijn gezin in 1987 naar Duitsland. Mijn vrouw en ik maakten ons hier wel zorgen over en we bevonden ons in die periode in een geestelijke woestijn. We leerden al snel dat er in werkelijkheid geen reden was voor onze zorgen. We sloten ons aan bij een Bijbelstudie waarin een echte geest van eenheid en zorg bestond, iets wat ik nog nooit eerder had meegemaakt. We vormden een echte familie omdat we op elkaar moesten vertrouwen, omdat we allemaal zo ver van huis waren. Jim, de man die de studie leidde, werd mijn eerste echte broeder in Christus. Hij was een hoge officier en had al een uitmuntende carrière achter de rug. In de ogen van de wereld had hij meer dan genoeg redenen om arrogant en verwaand te zijn, maar in plaats daarvan straalde hij een ware bescheidenheid uit. Na zes maanden vroeg hij me of ik onze Bijbelstudie wilde leiden. Nadat ik mezelf mentaal van de vloer had opgeraapt - ik was daar namelijk flink van geschrokken! - antwoordde ik al snel "Ja, meneer". Ik kon gewoon geen nee zeggen. Hij was hoger in rang dan ikzelf en ik respecteerde hem. Maar na dat eerste antwoord vroeg ik me af: "Wat heb ik gedaan? Ik kan dat helemaal niet!" Ondanks mijn eigen gedachten was de Heer zo genadig dat Hij mij de vermogens gaf om te doen wat Hij van me gevraagd had en ik vond het geweldig om te doen. Jim stond altijd schouder aan schouder naast me, niet alleen als een broeder in Christus die mij geestelijke integriteit toonde, maar ook als een mentor die mij leerde hoe ik werkelijk in Gods woord kon duiken.

Broeders in Christus – Op zoek naar verantwoordelijkheid
In deze tijd werden wij enorm gezegend door Gods Woord en Zijn aanwezigheid. Er waren waarheden die letterlijk uit Zijn Woord en in mijn hart sprongen. Het boek Johannes toonde mij hoe radicaal en liefdevol Jezus werkelijk is. Elke dinsdagochtend kwamen we met een groep mannen bijeen om samen te bidden. Ik kon maar niet geloven hoe een man in Jims positie en aanzien zo eerlijk en open voor God kon zijn. Hij was niet bang om God te laten weten dat hij zelf een gebroken mens was en dat hij Gods genade wanhopig nodig had. Jim vertoonde een ware nederigheid, omdat hij Jakobus 4:10 uitleefde: “Verneder u voor de Heer, dan zal hij u verheffen.”

Zonder het zelf te weten, stond Jim altijd naast me als een broer in Christus en hielp hij me om de muren rond mijn hart af te breken. Ik was nog steeds in Duitsland toen een jonge Christelijke man, Jeff, mijn leven binnenstapte. Hij was een eenzame alleenstaande soldaat die gewoon een vriend nodig had. Hij had een moeilijke jeugd achter de rug en was afkomstig uit een probleemgezin. Hij wilde gewoon met ons gezin samen zijn. Jaren later, toen hij getrouwd was en kinderen had, belde hij me op om te zeggen hoe veel hij van mij geleerd had. Vanwege mijn invloed, zo zei hij, was hij een echte man en een goede kostwinnaar voor zijn gezin geworden. Ik stond versteld. Tot op dat moment had ik nooit begrepen dat ik zelf voor hem een broeder in Christus was geweest die aan zijn zijde had gestaan om zijn problemen te overwinnen. Jeff leerde me dat ik niet perfect hoefde te zijn en ook niet alle antwoorden hoefde te hebben, maar dat ik alleen maar bereid hoefde te zijn om er voor hem te zijn.

Ik was ook bereid om er voor mijn eigen kinderen te zijn. Vanwege de drie jaren die wij overzees hadden doorgebracht, was ik in staat om als vader veel tijd met mijn zonen door te brengen. We hadden de druk van buitenaf niet; de druk van het snelle Amerikaanse leven. We bevonden ons in een soort cocon. Hier legden we de basis voor de latere jaren van onze relaties.

Broeders in Christus – Hulp in moeilijke tijden
Als beroepsmilitair moest ik met mijn gezin elke drie jaar verhuizen en dat verhinderde het aangaan van lange termijn relaties met andere mensen. In 1990 werd ons opgedragen om naar de Verenigde Staten terug te keren. De cultuurschok die wij ervoeren door de enorme snelheid van het leven in de V.S. was ontzettend vermoeiend. Onze nieuwe buren waren een Christelijk stel met een zoon die ongeveer van onze leeftijd was. Roy en ik werden vrienden, maar ik gaf hem niet de gelegenheid om de broeder te zijn die mij door mijn moeilijkheden heen kon leiden. Hij zou deze belangrijke rol ongetwijfeld goed uitgevoerd hebben, als ik hem dat had toegestaan. Maar ik begon de eerlijkheid van een relatie met een echte broeder weer uit de weg te gaan en opnieuw dacht ik dat ik het allemaal wel in mijn eentje aankon. Toen ik het bevel over een bataljon aanvaardde om mijn militaire carrière naar een hoger niveau te tillen, begon ik af te dwalen, omdat mijn nieuwe functie zoveel tijd en aandacht van me vergde. Mijn vrouw kon wel janken omdat ik haar alleen maar de restjes van mijn tijd en mijn aandacht gaf.

Ik was 32 toen ik besloot om het leger te verlaten. Ik ging toen in een nachtdienst werken en ook dat was niet gemakkelijk voor mijn vrouw. Ik klampte me stevig vast aan het idee dat het mijn plicht was om hard te werken en voor mijn gezin te zorgen, maar het ging alleen maar ten koste van mijn gezin. Ik verstopte me achter het excuus dat dit nu eenmaal was wat ik hoorde te doen. Ik begon lasten op de schouders van mijn vrouw te plaatsen en geleidelijk begon de last te zwaar voor haar te worden. Omdat ik 's nachts lange, eenzame uren werkte was ik moe, kwetsbaar en geïsoleerd. Ik had geen broeders in Christus en niemand om verantwoording aan af te leggen. Ik werd depressief en begon nieuwe muren rondom mijn hart op te bouwen.

Toen begon ik te bidden dat er broeders in mijn leven zouden komen die aan mijn zijde zouden staan.

God verhoorde mijn gebeden en ik ontmoette Roger, een 80-jarige man, in onze gemeente. Hij was een eenvoudige plattelandsbewoner uit Kentucky die altijd gewoon zei waar het op stond. Zelfs op zijn leeftijd was hij nog steeds een man die God vroeg om zijn hart te doorzoeken en te veranderen, zodat God hem in zijn resterende dagen kon gebruiken.

Mijn vrouw en ik hadden op dat moment met serieuze problemen te kampen, zowel financieel als relationeel. Ons huwelijk had een breekpunt bereikt. Roger was de man die mij stilletjes door deze storm heen leidde, zonder mij te veroordelen. Hij was een man van weinig woorden, maar leerde me hoe ik geduldig kon zijn, terwijl ik geleidelijk leerde dat mijn leven moeilijker en slopender werd naarmate ik er harder tegen vocht.

In oktober 1999 bezocht ik het graf van mijn vader. Na 40 jaar kon ik eindelijk rouwen over het verlies van mijn vader, de man die ik al die jaren al had willen kennen. Ik huilde. Ik moest hem loslaten en niet meer naar hem uitkijken. Diezelfde dag bezocht ik mijn tweede broer Jake, die Zijn hart ook aan God had gegeven. We zijn nu broers in Christus!

Broeders in Christus – De invloed van Christelijke broers
Mijn ervaring met God zorgde ervoor dat ik nu op Hem vertrouwde en meer naar Hem en meer van Hem verlangde. Maar ik wist dat ik andere mannen nodig had om deze levensreis samen met mij te maken. Ik ben nu omgeven door broeders en zij hebben me geleerd dat ik ook zelf moet proberen om anderen bij te staan en om anderen te raken. Ze hebben mij allemaal op hun eigen manier geholpen om de wonden van mijn leven te genezen. Zij zijn voor mij het lichaam van Christus. Ik wil nooit meer terug naar een leven zonder mijn broeders. Mijn leven is veranderd omdat zij de liefde van Christus aan mij hebben geopenbaard.

Ik ben ook zelf geroepen om een bemoediging voor anderen te zijn. Net zoals God mannen in mijn leven bracht om mij te steunen en te bemoedigen, zo wil ik ook voor andere mannen beschikbaar zijn als een broeder aan wie zij verantwoording kunnen afleggen.

Ik weet dat de Heer van mij houdt en mij heeft gevraagd om door te drukken en nooit op te geven. Christelijke broeders zijn hiervan een onderdeel. Ik daag jou uit om eens eerlijk te bidden en andere mannen op te zoeken die jou kunnen helpen om je hart voor God te openen. Zij zijn het Lichaam van Christus. De broeders in mijn leven herinneren mij onophoudelijk aan het volgende vers in Nehemia 4:14: “Ik zag toe, en stond op en zeide tot de edelen, de leiders en het overige volk: 'Vreest toch niet voor hen[je lasten, je problemen]; denkt aan de grote en geduchte Here en strijdt voor uw broeders, uw zonen en uw dochters, uw vrouwen en uw huizen.'” Zij allen hebben ons nodig. We kunnen het niet in ons eentje doen. Mijn broeders hebben mij geholpen om de goede strijd te strijden. Sta schouder aan schouder met je broers.

Leer meer over Christelijke verantwoording!