Vader-zoon relaties

(Read Vader-zoon relaties, Part 1 First)

Vader-zoon relaties – Een nieuwe poging
Op mijn werk was het was mijn taak om mijzelf en andere Mariniers klaar te stomen voor oorlogvoering. Maar thuis was ik al in een enorm gevecht verwikkeld... en ik begon terrein te verliezen. Uiteindelijk bleken de pijn en de boosheid over het overspel van mijn vrouw te veel voor me te zijn en uit wrok had ik een affaire met de beste vriendin van mijn vrouw. Enkele maanden later, toen ik in Okinawa was, liet mijn vrouw me weten dat ze een echtscheiding had aangevraagd. Ik was verpletterd door dit nieuws en ik voelde me weer waardeloos. In augustus 1991 was de scheiding definitief. Vanwege ons gebrek aan gezinswaarden, normen en liefde zou mijn zoon niet met zijn natuurlijke vader opgroeien en zou zijn erfgoed worden verbroken. Ik zou niet de man in zijn leven kunnen zijn die hem de benodigde fundering kon geven.

Ik begon een relatie met een Japanse vrouw toen ik nog getrouwd was. Vijf maanden na de scheiding besloten we al te trouwen. Ik was vastbesloten om dit huwelijk wel te laten slagen. Ons gezin begon te groeien en al snel hadden we twee zonen. Ik was een uitzonderlijk trotse vader. Dit was een nieuwe kans voor mij om een goede vader en een goed rolmodel te zijn en om eindelijk iemand te zijn die een fundament van liefde en verantwoordelijkheid kon leggen.

Meer dan zes jaar lang was mijn gezinsleven normaal en ging alles van een leien dakje. Ik had een geweldige relatie met mijn kinderen en met de familie van mijn vrouw. Voor het eerst had ik het gevoel dat ik als echtgenoot en als vader zou slagen. Maar al snel werd ik volledig verrast toen mijn vrouw plotsklaps betrokken raakte bij een godsdienstige sekte en hier helemaal in opging. Deze godsdienst infiltreerde ons dagelijkse leven en had een enorme invloed op mijn vrouw, onze zonen en haar familie. Het was zelfs zo ernstig zelfs dat zij haar uit de familie verstootten. Weer was ik een gevecht aan het verliezen.

Na zeven jaar huwelijk vroeg mijn vrouw een echtscheiding aan. Ik schaamde me en verkeerde in een shocktoestand. Hoe kon ik mijn kinderen teleurstellen? Ik bleef steeds maar weer terugblikken op mijn leven om te ontdekken waar het allemaal fout was gegaan, tot het punt waar ik mezelf de schuld begon te geven voor alles wat er gebeurd was. Het was allemaal mijn schuld. God maakte geen deel uit van mijn leven. Ik was een toeschouwer en keek toe hoe het zich allemaal voor mijn ogen afspeelde. Ik vocht niet voor mijn gezin. Ik wist niet hoe. Ik voelde me hopeloos, waardeloos en onwaardig! De vijand had me in de hoek gedreven, waar hij me wilde hebben. Hij speelde met mijn gedachten. Hij gaf me een schuldgevoel en veroordeelde me onophoudelijk. Het slagveld van mijn ziel was nu in een nevel gehuld en ik kon niet meer helder denken. Ik bleef mezelf vertellen dat ik een goede echtgenoot en vader was, maar toch was ik mijn gezin aan het verliezen! Ondanks al mijn inspanningen werd ik weer verslagen. Ik verloor de strijd. In juni 1999 werd de scheiding bekrachtigd en vertrokken mijn kinderen met hun moeder naar Okinawa in Japan. Mijn zonen waren zeven en vijf jaar oud toen ze vertrokken en ik heb hen sindsdien nooit meer gezien. Ik zal de wensen, de dromen en de hoop van mijn kinderen nooit kennen, net zoals mijn vader die van mij niet kende. De gevolgen van de slechte beslissingen van mijn vrouw en mijzelf hadden niet alleen onszelf beïnvloed, maar ook onze kinderen. Op welk erfgoed kon ik nu verder bouwen?

Na de scheiding bleef ik in Okinawa. Ik hoopte dat ik mijn kinderen zou kunnen vinden als ik daar zou blijven. Ik probeerde mezelf bezig te houden door ook 's avonds een part-time baan te nemen. Ik had het ontzettend moeilijk op het werk, al moest ik me blijven concentreren en mijn werk op een professionele manier uitvoeren. Ik had enorm veel emoties opgestapeld. Ik voelde me eenzaam en afgewezen en ik schaamde me. Het werd moeilijk om elke dag weer tot een eind te brengen. Al snel had ik zelfmoordgedachten, maar er was iets in mijn binnenste dat mij duidelijk maakte dat ik het allemaal wel zou overleven. Ik had hulp nodig en iemand om mee te praten. Ik had veel telefoongesprekken met mijn moeder en ik wist dat ze na al deze jaren nog steeds om me gaf. Ik vroeg me af hoe dit ook haar leven zou beïnvloeden. Ik wist zeker dat ze voor me aan het bidden was.

Vader-zoon relaties – Zou God mij aanvaarden?
Niet lang daarna wilden enkele goede vrienden mij voorstellen aan een sterke Christelijke vrouw. Fumiko was ook gescheiden en ze had een dochter. We ontmoetten elkaar in de daaropvolgende weken enkele malen. Ik vertelde haar hoe verscheurd ik mij voelde en welke gevoelens ik in mijn binnenste had opgeslagen. Ze begon mij uit de Bijbel te onderwijzen en ze leerde me de ware betekenis van Gods Woord en Zijn liefde. Vanwege haar invloed bezocht ik in augustus 2000 haar kerk. Stel je eens voor: ik was al twintig jaar een Marinier, opgeleid met strikte discipline, eer en strijdlust, maar ik stortte in elkaar toen ik Gods aanwezigheid naderde. Tijdens de eredienst begon ik te huilen en aan het einde van de dienst begaf ik me naar het altaar. Het leek wel alsof ik er naartoe rende en mijn hart klopte alsmaar sneller. Ik huilde toen ik voor het altaar op mijn knieën viel en mijn leven aan Jezus overgaf. Ik zal de kalmte en de vrede die ik op dat moment voelde nooit vergeten. Die dag vond er een herstel plaats in de relatie met mijn Vader; de beschadigde fundamenten waar ik mijn hele leven al mee geleefd had werden gerepareerd, net als mijn werkelijke erfgoed. “Jullie allen, bewoners van dit land, houd vol! – spreekt de HEER. Werk door, ik ben bij jullie – spreekt de HEER van de hemelse machten.”

Vader-zoon relaties – Mijn Hemelse Vader
Omdat ik een Marinier was stond het woord "overgave" niet in mijn woordenboek, maar op 4 september 2000, mijn verjaardag, gaf ik alles aan Jezus over en werd ik in de oceaan gedoopt. Nu stond ik in Zijn dienst en beloofde ik om voor Hem te vechten. Een nieuw erfgoed was nu begonnen!!

Psalm 119:111 zegt: “Uw richtlijnen zijn mijn eeuwig bezit, ze zijn de vreugde van mijn hart.” Ik werd nu een heel doelgericht mens en ik hongerde naar het Woord. Ik las de Bijbel nu onophoudelijk en ik bad onophoudelijk. Het eerste boek van de Bijbel waar Hij me naartoe leidde was het boek over Job, een rechtschapen en trouw mens. Zijn eerste prioriteit, na zijn persoonlijke relatie met God, was zijn gezin. Hij stond "’s ochtends vroeg op" en bad tot de Heer voor zijn tien kinderen. Job was een model voor zijn gezin, omdat hij benadrukte hoe belangrijk een geestelijk leven is en hoe de relatie met de Heer onderhouden kan worden. En hij deed dit met grote regelmaat. Ik wilde hetzelfde doen, maar ik wist dat ik een verandering moest doorvoeren die mijn gezin flink zou beïnvloeden. Ik wist dat ik moest beginnen met het opbouwen van een Christelijk erfgoed.

Fumiko’s dochter was 11 jaar oud en wilde mij maar niet accepteren. Ze was boos op me en negeerde me volledig; ze haatte mij zelfs! Deze mij bekende afwijzing maakte mij boos op haar en Fumiko realiseerde zich dat onze relatie niet zou standhouden tenzij haar dochter én ikzelf bereid zouden zijn om te veranderen. Dankzij een Goddelijke tussenkomst en Fukimo's gebeden en wijsheid vond er een genezing plaats in de relatie tussen Fukimo's dochter en mijzelf. Fumiko antwoordde positief op mijn huwelijksvoorstel en op 26 april 2001 stapten we in het huwelijksbootje. Binnen een jaar was mijn relatie met Fukimo's dochter zo sterk gegroeid dat ze ermee instemde dat ik haar adopteerde en dat ze mijn achternaam zou aannemen.

Het Marinierskorps geeft je eigenschappen en karaktertrekken die voor leiderschap nodig zijn. Deze eigenschappen leggen een fundament dat bestaat uit individueel moreel karakter, zelfdiscipline en verantwoordelijkheid. Het belangrijkste getuigenis voor de mensen om ons heen is je identiteit en je verantwoordelijkheid voor je daden. Omdat ik nogal moeite had om mijn boosheid te bedwingen, moest ik de moed zien te vinden om de strijd aan te gaan met mijn innerlijk. Jakobus 1:19-20 zegt: “Ieder mens moet zich haasten om te luisteren, maar traag zijn om te spreken, traag ook in het kwaad worden. Want de woede van een mens brengt niets voort dat in Gods ogen rechtvaardig is.” Als Marinier had men mij geleerd om elke moeilijkheid op eigen kracht te overwinnen, maar ik realiseerde me dat ik door Gods kracht moest veranderen. Ik zocht God op, in gebeden en in Zijn Woord, en Hij begon mij te leren hoe ik in elk gevecht kon overwinnen, of dit nu een probleem in het leven is of een innerlijke strijd in mijzelf. Door Zijn kracht leerde ik nu eindelijk hoe ik voor mijzelf en mijn gezin kon vechten.

Vader-zoon relaties – Mijn verleden repareren
Helaas had ik nog steeds te maken met mijn beslissingen uit het verleden. Er zijn tegenwoordig nog vele generaties die te maken hebben met de gevolgen van hun zonden. Mijn eerste zoon heeft verkeerde keuzes gemaakt en de gevolgen daarvan zijn een weerspiegeling van zijn vader. Hij had een buitenechtelijk kind. We bouwen nog steeds aan onze vader-zoon relatie en dankzij de dingen die God in mijn leven heeft gedaan kan ik nu een godvruchtig rolmodel voor hem zijn. Hopelijk kan ik hem wat leren en een inspiratie voor hem zijn. Ik weet dat hij zijn eigen strijd voert en zijn eigen vrede moet sluiten. Hij zal zijn eigen beslissingen nemen en ernaar leven. Ik bid dagelijks voor hem en ik weet dat hij ooit de goede kant op zal gaan.

Mijn andere twee zonen zijn eveneens een onderdeel van mijn dagelijkse gebedsleven en al ken ik hun hoop en hun dromen nu niet, ik kan je wel verzekeren dat God beloofd heeft dat hij onze relatie zal herstellen. Ik hoop en ik bid dat al mijn kinderen mij ooit zullen vergeven voor mijn slechte keuzes die hen zo geraakt hebben en hen tot de dag van vandaag nog steeds raken. Jezus heeft mij geholpen om mijn vader te vergeven. Ik hou erg veel van mijn vader en ook al had ik nooit echt een relatie met hem, toch was mijn hemelse Vader er altijd om op me te passen en op me te wachten.

Vandaag sta ik sterk vanwege Gods liefde, erbarmen en genade. Laten wij voor onze gezinnen vechten! Laten we de volledige wapenrusting van God aantrekken en ons gereed maken voor de strijd! Nehemia 4:14 zegt: “Denkt aan de grote en geduchte Here en strijdt voor uw broeders, uw zonen en uw dochters, uw vrouwen en uw huizen.”

Leg een godvruchtig fundament dat voor vele toekomstige generaties een godvruchtig erfgoed zal achterlaten. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe gezinnen, en vooral vaders, een godvruchtig voorbeeld of een goddeloze fundering kunnen afleveren; een vroom erfgoed of een goddeloos erfgoed. De relatie tussen een vader en zijn kinderen is de sleutel tot een sterk fundament. Hun groei zal afhankelijk zijn van jouw groei! Een vader die zich met liefde, eer en integriteit aan God heeft overgegeven zal een goede strijd leveren. Hij zal een geestelijk leider naar Gods wil zijn. Sommigen van jullie zullen misschien nooit kinderen hebben, maar ik weet wel dat jullie allemaal een invloedsgebied hebben waarin je anderen kunt beïnvloeden!

Leer meer over Gods vergeving!