Waar bent U, God?

(Read Waar bent U, God?, Part 1 First)

Waar bent U, God - Kan ik gewoon weglopen?
Toen ik van mijn broers begrafenis thuiskwam, realiseerde ik me dat ik van koers moest veranderen en ik begon tot God om hulp te bidden. Ik was boos, gekwetst en eenzaam. Ik realiseerde me dat het leven kort was en dat dit mijn begrafenis had kunnen zijn. Ik wist niet zeker of ik dan wel naar de hemel zou zijn gegaan en ik moest daar iets aan doen. God verhoorde mijn gebeden en ik werd naar een andere luchtmachtbasis in een andere staat overgeplaatst. Nadat ik aan mijn nieuwe omgeving gewend was geraakt, begon ik weer actief in een kerk te worden en ik zwoer ook bij de vrouwen weg te blijven. Maar God had een plan...

Ik ging naar een technische opleiding in Denver en daar gebeurde iets grappigs. Ik leerde er werkelijk helemaal niets over computers, maar ik ontmoette er wel mijn toekomstige vrouw. Ik herinner me de eerste keer dat ik haar zag. Het was 13 november, rond 7 uur in de ochtend. Ze hield de deur voor me open toen ik het gebouw binnenliep. De eerste keer dat ik naar haar keek realiseerde ik me niet dat ik op zoek was naar mijn zielsverwant, maar ik was dat wel. De eerste eigenschap die ik in haar herkende was dat ze recht voor zijn raap was. Ze liet niet met zich sollen: het juiste soort mens om mij op het rechte pad te houden. Precies een jaar na ons eerste afspraakje stapten we in het huwelijksbootje.

Vlak na ons huwelijk werden we naar de oostkust overgeplaatst, waar onze eerste zoon geboren werd. Ik was zo opgewonden. Het was een ongelooflijke ervaring om te kunnen helpen bij de bevalling van mijn zoon. Wat een geschenk van God! Dat was een van de gelukkigste dagen van mijn leven. Ik keek ernaar uit om er voor hem te zijn terwijl hij opgroeide. Er zouden twee vaders zijn die Dylan in mij zou zien. Ik wilde dat hij zijn aardse vader zou zien, maar belangrijker was dat hij zijn Hemelse Vader zou zien.

Het zou een hele uitdaging worden, vooral omdat ik steeds gefrusteerder raakte met de kerk en met de godsdienst van mijn jeugd. Ik was niet meer gelukkig waar ik was, maar ik wilde het ook niet achterlaten. De kerk was het enige goede dat ik aan mijn jeugd had overgehouden. Maar uiteindelijk realiseerde ik me dat ik er genoeg van had. Na een jarenlange innerlijke strijd verliet ik de kerk.

Toen ik mijn kerk de rug toekeerde, liep ik ook van God weg. Ik wist dat Hij er nog steeds was, maar het kon me niets meer schelen. Ik wilde alleen zijn. Ik begon weer te feesten en greep elke gelegenheid aan om te drinken. Het maakte me niets uit. Ik gaf zelfs niet veel meer om mijn vrouw. Maar dat weerhield ons er niet van om een tweede zoon te hebben. Ik voelde me nu compleet. Ik was er tevreden mee om de rest van mijn leven rond deze twee jongens op te bouwen.

Ik had altijd al de wens gehad om mijn kinderen in de kerk te laten opgroeien, dus ik voelde me aanvankelijk wel schuldig omdat ik me van God en de kerk had afgekeerd, maar met elk glas dat ik dronk voelde ik me meer op mijn gemak met mijn beslissing. Er zou later in hun levens nog genoeg tijd voor God zijn. Het leven ging verder en ik voelde me steeds meer op gemak met mijn ervaring "in de wildernis".

Ik ging met pensioen van de luchtmacht en dat bleek een enge overgang te zijn. Ik had altijd het gemak en de zekerheid van een baan gehad, maar nu moest ik het in de "echte wereld" zien te maken. Ik vond het zo deprimerend. Zonder dat ik het doorhad nam God weer iets van me af waarvan ik afhankelijk was geworden. Ik vond een baan en werd aangenomen, maar ik raakte depressief. Ik herinner me hoe ik naar huis reed en en overwoog om vol gas te geven en tegen één van de pilaren van de brug aan te rijden. Ik wilde dat mijn leven voorbij was. Ik was het leven beu en ik kon er niet meer mee omgaan. Ik had geen hechte band met mijn vrouw. Mijn kinderen groeiden voor mijn ogen op, maar ik had ook met hen geen hechte band. Natuurlijk hield ik van hen, maar ik wist ook dat ze ooit zouden opgroeien en me zouden verlaten.

Ik werd ontslagen. Ik moest voor mijn gezin zorgen en ik had hulp nodig. Ik nam de tijd om over alles na te denken en toen opende God een deur voor me; Hij maakte het mogelijk dat ik een baan als burger kreeg op een basis van de luchtmacht.

Waar bent U, God - Zal ik wakker worden?
We besloten dat we toch echt een kerk moesten bezoeken en we probeerden verschillende plaatselijke gemeenten, maar geen enkele daarvan bleek te zijn wat we nodig hadden. De jongens vielen er in slaap of zaten steeds maar onrustig te bewegen of staarden voortdurend naar de klok en vroegen steeds wanneer het afgelopen zou zijn. Ik werd er gek van. Aan de binnenkant schreeuwde ik het uit naar God, maar ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik had er moeite mee om Hem onder ogen te komen, omdat ik mij steeds verder van Hem vandaan had bewogen.

Zou ik ooit wakker worden?

Nadat we enkele dagen met vrienden hadden doorgebracht om Oudejaarsavond te vieren, reed ik met de jongens door Texas op weg naar huis. Het was ongeveer 3 uur 's middags toen het me zwart voor de ogen werd. Op het ene moment reed ik 120 kilometer per uur en het volgende moment reed ik naast de weg. Ik werd wakker en probeerde snelheid terug te nemen. Ineens vlogen we de lucht in en landden we in een greppel. Ik was ernstig gewond. Een van mijn ruggenwervels was gebroken en mijn gezicht was door de achteruitkijkspiegel vermorzeld. Het was een wonder dat de jongens er heelhuids vanaf waren gekomen. Ik verbleef uiteindelijk achttien dagen in het ziekenhuis en had twee zware operaties. Ik was dankbaar dat ik nog in leven was.

Waar bent U, God - Kan ik naar U terugkeren?
Het maakte niet uit hoe ver ik van God weg probeerde te lopen, ik realiseerde me dat ik nooit verder kan gaan dan de lange arm van Gods liefde. Dit ongeluk was een perfect voorbeeld; er waren vele ontknopingen en wendingen die Gods genade en geduld duidelijk hadden aangetoond. Toen ik het bewustzijn verloor zwenkte ik naar links, het gras van de middenberm op. Als ik naar rechts had gezwenkt, dan zouden we midden in een groep bomen terecht zijn gekomen. Ik had geen verlamming en geen blijvende schade aan mijn ruggenmerg en zenuwen. Elk van deze dingen had heel anders kunnen aflopen, maar dat gebeurde niet omdat Gods hand mij beschermd had. Hij beschermde me en behoedde me voor de dood en blijvend letsel. Psalm 139:13 zegt: “U weefde mij in de schoot van mijn moeder, u deed mij ontstaan.” Ik wist dat God mij had gevormd en dat Hij er in al deze gebeurtenissen voor mij was!

Na ongeveer een jaar geprobeerd te hebben om tot een normaal leven terug te keren, bezochten we een nieuwe kerk. Zodra we er binnen stapten voelde ik mij vredig. Ik wist dat ik mijn thuishaven had gevonden. Iedereen glimlachte en ze leken allemaal "echte" mensen. Het was een wonderbaarlijke plaats. Er speelde een band op het podium en de muziek was geweldig. De pastor, een man van mijn leeftijd, las uit de Bijbel, hoofdstuk na hoofdstuk en vers na vers. Hij begon een nieuwe serie lessen uit het boek Genesis. Hoe gepast... misschien was dit voor mij ook wel een nieuw begin. Het leek wel alsof hij al na 15 minuten afsloot, maar toen ik op mijn horloge keek bleek dat er al anderhalf uur was verstreken!

Ik was ervan overtuigd dat de jongens nu ondertussen de ruimte van de zondagsschool wel gesloopt moesten hebben. We haastten ons er naartoe en tot onze verbazing hadden de jongens enorm veel plezier en vroegen ze allebei of we de volgende week weer terug konden komen. God had ons thuisgebracht. Tijdens het hierop volgende Paasweekeinde gaven mijn twee jongens hun harten en hun levens aan Jezus. Datzelfde jaar werden we allemaal gedoopt en gaf ik mijn leven opnieuw aan Christus over. Ik gaf Hem alles wat ik had, niet alleen mijn hart.

Waar bent U, God - U hebt altijd op mij gewacht...
Door mijn terugkeer naar huis, naar God, weet ik dat mijn zonden vergeven zijn en ben ik mij ervan bewust dat ik zelf deze vergeving met anderen moet delen. Ik heb mijn vader vergeven voor zijn bijdrage aan mijn rotte jeugd en ik heb mezelf vergeven voor de dingen die ik zelf beter had kunnen doen. Ik hou van mijn Hemelse Vader met heel mijn hart, ziel en verstand, en ik heb ook mijn aardse vader lief en ik respecteer en waardeer hem. We zijn goede vrienden geworden.

Wat God voor mij, met mij en door mij gedaan heeft is onbeschrijfbaar. En weet je wat? Hij heeft diezelfde liefde, hartstocht en vreugde voor jou! Net als ik heb jij een vrije wil. Je moet voor God kiezen.

In Matteüs 7:7 leren we: “Vraag en u zult krijgen; zoek en u zult vinden; klop en er zal voor u worden opengedaan!” Kies voor God. Hij heeft al voor jou gekozen!

Kies voor God!